Ramazan Davulcusu Şiiri - Muhittin Alaca

Ramazan davulcusu uyandırdı,
Seni unutturan gecenin koynundan.
Bak yine aklıma düştün!
Lirik şiirlerin terennümünü duyamadın,
Sensiz ihtiyarladı kelimelerim.
Tenhalarda suskun gam heykelinin,
Gözlerindeki sevgi parıltılarından,
Ruhuna akmadı yıldızlar;
Ah bilseydin, yüreğim ne kadar sızlar!

O taş kalbinle beni anlayamadın,
Bir kalemde silerim sandın.
İhanet çeşmelerinden mi su içtin?
Damarlarında vefasızlık akıyordu;
O yüzden nankörlük sana yakışıyordu.

Divitini sevda mürekkebine banmış,
Yüreğinin en latif sayfasına yazmış;
Mahşere dek adını sinesine kazmış,
Aşk şairinin değerini bilemedin.
Hazinenin anahtarını attın kuyuya,
Kaybettin haritasını, düşürdün suya.
Gururundan hatanı bile göremedin,
Yıktın dünyanı, cazibeni yitirdin;
Sığ düşüncelerinle sonumuzu getirdin.

Davulcu, ruhumu gafletten uyandırdın!
Gecenin en masum deminde kaldırdın,
Manilerle tefekküre daldırdın.
Susma orucunun sahurundayım,
Sevgili artık gündemden düştün!
Şimdi rahmet ayının buhurundayım.

22.08.2010