Hep zorluklar olumsuzluklar içinde geçiyor. Ve ayrılıklarda insanın sığındığı tek liman şiire sığınıyorum
Aşk odur ki insanı kül eder ahu gözlüm
Aşk odur ki küllerinden yeniden yeşertir yeşil gözlüm
Aşk odur ki insanı olgunlaştırır ahu gözlüm
Aşk odur ki insana hayatın gerçek yüzünü gösterir yeşil gözlüm
Aşk dediğimiz mesele
Belki de otogarın
Ayrılık peronunda
Hazin hazin ağlarken başlıyordu.
Tarih 24.05.2021
Bir medeniyet kuruyorum yeşil gözlerinde
Öylesine güçlü ki tüm dünyaya hakim olacak
Medeniyetimin güneşi islamı mübin olacak
Sancağı Hz Ömer'in taşıdığı adalet olacak
Düşümde gördüm ben bu medeniyeti
Derdim var deme, dermansız olmayınca
Gönlüm var deme, sevda olmayınca
Gözüm var deme, yaş sel olup akmayınca
Dilim var deme, kafiyeli konuşmayınca
Dostum var deme, düşmeyince
Nice insanlar gördüm
Kalabalıklarda kayboldu benim gibi
Nice insanlar gördüm
Dünyaya daldılar benim gibi
Nice insanlar gördüm
Boş yere aldandılar benim gibi
İzin almadan girmiştin bahçeme
Elinde yeni toplanmış kan kırmızısı
Nar çiçeklerini vermiştin bana
Ve birşey demeden gitmiştin
Oysa o nar çiçekleri
Kalbimdeki ateşle kocaman bir bahçe oldu
Güneş batarken ahu gözlüm
Ben çay demleyeyim
Sende beni seyret
Sen çayı iç bende seni seyredeyim
Zülfün hafif meltemle yana düşsün
Gözlerin bana baksın
Seni tanımadan önce söz vermiştim kendime
Bir daha kimseye güvenip sevmeyeceğim diye
Çünkü önceleri bir daha sevmiştim ki o da yarımdı
Ancak şiirlerde yazabilmiştim sevdiğimi
Oysa sen çok başkaydın bana
Nasıl anlatayım ki seni, dualarım da ara
Bir gül olmayı isterdim
Nazenin ayakların altında ezilmek
Bir bülbül olmayı isterdim
Seher yelinde sana nağmeler okumak
Birgün şu ayrılıklar bitsin
Gülersin
Kelimeler mutluluktan, keyiften çoşar
Ağlarsın
Sözcükler hüznün en matem ifadesine bürünür
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!