Ramazan Coşkun Şiiri - Niğmetullah Uçar

RAMAZAN COŞKUN

Bin dokuz yüz otuz üç senesinde
Dünyaya gelmiştir Ramazan Coşkun
Temmuzun birinde yaz mevsiminde
Kayıda girmiştir Ramazan Coşkun

Çocukken haylazdır biraz şımarık
Tek erkek çocuktur suratı asık
Genç yaşta köyünden olur ayrılık
Gurbete gitmiştir Ramazan Coşkun

Nişanlandığında kararsız kalır
Süslenmedi diye ondan ayrılır
Köyde ona uygun kıza bakılır
Şefika demiştir Ramazan Coşkun

Antalya Alanya dolaşır gezer
Seyyar satıcıdır etrafı gözler
Alışverişlerde hep zarar eder
Bu işi sevmiştir Ramazan Coşkun

Dolaşır gezerek kitaplar satar
Otelde yollarda parayı harcar
Eşek yükü para hesabı yapar
Fakat görmemiştir Ramazan Coşkun

Köye geldiğinde yine boş durmaz
Yörüklere gider birazcık kurnaz
Naylon pabuç toplar ama satamaz
Dağlara serpmiştir Ramazan Coşkun

Siyasete girer kararlı durur
Demokrat partinin yanında olur
Sol görüşlülere kavgada vurur
Hapise girmiştir Ramazan Coşkun

Gazeteci diye kimlik çıkarır
Siyasetçilerden dostları vardır
Milletvekiliyle izmir’de kalır
Murada ermiştir Ramazan Coşkun

Darendelioğlu ilhan’ı sever
Ali Nail Erdem tanıdığım der
Zeki Efeoğlu dostluğu sürer
Evine girmiştir Ramazan Coşkun

Yiyecek getirse anadan korkar
Kızmasınlar diye onlara koyar
Evinde bir eşi üç evladı var
Başı dik gezmiştir Ramazan Coşkun

Köyde anasına kızar terk eder
Yakın olanlara vermeden haber
Almanyaya doğru yol takip eder
Ülkeden gitmiştir Ramazan Coşkun

İki yıl alınmaz ondan bir haber
Herkes kayıp oldu öldü gitti der
Köyde sevenleri yolunu gözler
Mektup göndermiştir Ramazan Coşkun

Almanya’da maden ocağındadır
Çalışırken göçük altında kalır
Kurtarma ekibi sağlam çıkarır
Zarar görmemiştir Ramazan Coşkun

Bir rapor verirler iş görmez diye
Sağlamım der kalır çok mesaiye
Bugün bile bazen dalar maziye
Türkü sevdirmiştir Ramazan Coşkun

Almanyalı denir kendi köyünde
Köylüler eğilir onun önünde
Türkiye’ye turist getirdiğinde
Onlarla gezmiştir Ramazan Coşkun

İzine gelince herkes toplanır
Açılan valizden insanlar alır
Beğenilmeyenler evine kalır
Yerlere sermiştir Ramazan Coşkun

Almanya’da on üç senesi geçer
Artık memlekete dönmeliyim der
Antalya’da bir iş kurmayı ister
Kararı vermiştir Ramazan Coşkun

Dükkan satın alır verir kiraya
Para katacaktır orda paraya
Kısa bir ayrılık girer araya
Bu işi sevmiştir Ramazan Coşkun

Almanya’ya döner eşle birlikte
Ev eşyası mallar gelecek ekte
Hep güzel şeyleri hayal etmekte
Çileden bezmiştir Ramazan Coşkun

Bir vagon kiralar eşyayı yükler
İstanbul’da onu iki tır bekler
Antalya’ya doğru yolculuk sürer
Mallarla gelmiştir Ramazan Coşkun

Dört kızı üç oğlu rahat edecek
Şehirde yaşayıp yüzü gülecek
Mutlu ve neşeli hayat sürecek
Çileyi yenmiştir Ramazan Coşkun

Bir ev kiralıyor bahçe içinde
Kırcami bölgesi sahillerinde
Ev sahibi hacı Allah dilinde
Ona güvenmiştir Ramazan Coşkun

Almanya’dan gelen mallar değerli
Hacı der hırsızın değmesin eli
Burada kalırsa alır ahali
Haklısın demiştir Ramazan Coşkun

Hacı evindeki depoyu verir
Mallar arabayla oraya gelir
İçeriye konur kapı kitlenir
Eliyle dizmiştir Ramazan Coşkun

Köyden getirilmiş evin eşyası
Zor olur dükkanın boşaltılması
Böyle başlamıştır esnaf olması
Bir yola girmiştir Ramazan Coşkun

Zücaciye satan bir dükkan açar
Mevlana pazarı diyerek başlar
Raflara bol çeşit farklılık koyar
Yerlere sermiştir Ramazan Coşkun

Satar Almanya’dan gelen malları
Dükkana harcanır tüm paraları
Derki depodan da alıp onları
İçeri girmiştir Ramazan Coşkun

Kapı kilitlidir duvarlar sağlam
İçeri girerler değil mallar tam
Şaşırır düşünür çeker fazla gam
Oyuna gelmiştir Ramazan Coşkun

Hacı öderiz der olayı bağlar
Düşük değerlerden senet imzalar
Senet vadesinde verilir mallar
Bunlar ne demiştir Ramazan Coşkun

Çalınan mal gelir para yerine
Tahmin ediyor ya inmez derine
Kavuşamamıştır hayallerine
Hacıyı silmiştir Ramazan Coşkun

Evine pazarlık yapmıştır önce
Almaktan vazgeçer hile görünce
Çevresinde herkes dosttur sürünce
Hediye vermiştir Ramazan Coşkun

Evine gelene eşyalar verir
Dükkanda durana hürmet gösterir
Elde olanları yeyip bitirir
Fazla sevilmiştir Ramazan Coşkun

Devran böyle dönmez sermaye biter
Etrafında olan dostları gider
Dükkan zarardadır tam iflas eder
Tükenip bitmiştir Ramazan Coşkun

Almanya’dan almış sigortasını
Ödemesi zordur bağkur farkını
Güvence altında değil yarını
Kendinden geçmiştir Ramazan Coşkun

Pazarlara çıkar seyyar olarak
Bir el arabası ayarlayarak
Bilmez vurmasını her saça tarak
Sokaklar gezmiştir Ramazan Coşkun

Mahallede cami ihtiyacı var
Önderlik yaparak bir dernek kurar
Müftüden izinle bağışlar toplar
Çok emek vermiştir Ramazan Coşkun

Ufak tefek satar kazanır para
Hediye çok verir düşüyor dara
Borcu ödeyemez satıcılara
Çıkmaza girmiştir Ramazan Coşkun

Yaşı ilerliyor çekemez gahır
Üzülür, kahrolur dostlar dağılır
Kısmi felç olarak çaresiz kalır
Hayattan bezmiştir Ramazan Coşkun

Hamdolsun allaha bu durum geçer
Pazara gidemez ticaret biter
Evinde oturur camiye gider
Ümidi kesmiştir Ramazan Coşkun

Ufak adımlarla sokağa çıkar
Bahçesine iner ağacı sular
Camiye giderken etrafı tarar
Ömür tüketmiştir Ramazan Coşkun

Dört kızı üç oğlu baba der ona
Sevgisi fazladır torunlarına
Saygı duymak gerek hatırasına
Hayatı sevmiştir Ramazan Coşkun

Niğmetullah UÇAR
Antalya
02.03.2008