Ramazan Ayında Şiiri - Seyraqif Coculu

Adamlar var din, imanı bilinmez,
Oruc tutur, namaz kılır bu ayda.
Kardeşini, bacısını tanımır,
Ümmetini yada salır bu ayda

Üzde sudan, aydan duru görünür,
Konum-konşu arkasınca sürünür.
Hayır vermez, yüreyinde darınır,
Öz işini yaxşı bilir bu ayda.

Iftarında heç ne eksik olmayır,
Yeyir-içir aclık nedir bilmeyir,
Ancaq yine tamahından kalmayır.
El uzadır, rüşvet alır bu ayda.

Bu zamanda çox insanlar beledir,
Siyasete,dine sadik köledir,
Nuhdan beri kurulmuş bir teledir(tuzak) ,
Xalqın eli açık olur bu ayda.

Adamlar var boynu bükük kalıbdır,
Adam var ekmeye mühtaç olubdur,
Adam var benizi, rengi solubdur,
Ne sevinir, ne de gülür bu ayda.

Arabların başına od tökülür,
Batının elində dara çə kilir,
Adamlar var başında turp ekilir,
Adamlar var, vaxtsız ölür bu ayda.

Ay Coculu kim yatır, kim oyakdır,
Adamlar var milletine mayakdır,
Adamlar var adamlara dayakdır,
Adam var malını bölür bu ayda.