Ramazan Amcam Şiiri - Emin Vural

Her sokağı leblebi kokan köyde
Kerpiç bir evden
Yükselen dumanlar arasında
Dünyaya gelmişim

Büyürken yavaş yavaş bu küçük dünyada
Yanımda sadece biyolojik ailem değil
Beni sarıp sarmalayan komşularım
Vardı eksilmeden bir bir

Ramazan Ataman'ı kaybettik
Mesajını okuduğumda
İstemsizce dökülen gözyaşlarım
Acımı bastırmayacağı belliydi

Ramazan Amcamın bağına
Giderken Şahin model Tofaşla
Hiç gelmemişti ilerde
Beni genç yaşımda yalnız bırakacağı

Evlerinde Kanada'dan gelen kahveyi
Doldurduğum küp şekerlerle
Sıcak sıcak yudumlarken
Hiç düşünmemiştim gideceğini

Bana soyup verdiğinde bir dilim elmayı
Aklıma gelmemişti o ellerin gideceği
Hiç gelmemişti o bedenin gideceği
Hiç düşünmemiştim öleceğini hiç

Bu kadar güzelliklerinden sonra son vazifemi
Yerine getirmek için çıktım merdivenlerden
Onkoloji 314 numaralı odaya bulmak için
Karşımda yatıyordu komşum,amcam,babam

Rahat uyu Ramazan Amca
Dediklerin hala yüreğimde
Verdiğin öğütler kulağımda küpe
Allah inşallah senide koyar cennetine.