Ramazan 2 Şiiri - Osman Bulut

Ne cemaat, ne bir cami, ne cuma
Yapayalnız geldin bu yıl ramazan.
Sabırla başladım ilk orucuma
İlacımız o velhasıl ramazan.

Biliriz yeisin yeri yok dinde,
Umut hakim insanların hepsinde.
Dede, nine, torun bir ev hapsinde,
Dünde kaldı cıvıl cıvıl ramazan.

Oruç dilden kalbe etmeli nüfuz,
Etmemişse zaten olur tuzla buz.
Bir ay neden kalıyoruz aç susuz
Bunu öğret bize asıl ramazan.

Sabrın baldan tatlı meyvesi al bak,
Böyle diyor bak kuruyan dil damak.
Oruçluyu durduran ne, şu ırmak
Akıyorken şarıl şarıl ramazan.

Çözemedi başa gelen şu illet,
Deriz ki evvela bu işi hallet.
Senden bunu bekler bu aziz millet
Bizi bize kardeş, dost kıl ramazan

Buyruğu bu Allahu zulcelalin
Rahmet yağar doğduğunda hilalin
Niye yolu yokuş hayrın, helalin
Yürüyoruz kımıl kımıl ramazan.

Arınalım kir yakışmaz İslam’a,
El ayak, göz, kulak kalp de şart ama.
Sahurdan, iftardan sonra bayrama
Kavuşalım pırıl pırıl ramazan

Okuyalım anlayalım Kur'an'ı
Olmayalım şeytanın figüranı.
Kafadan ziyade ilmin hayranı
Akıl lazım bize akıl ramazan.

Avutamaz düşmanı dost meclisi,
Sızdıkça edelim dayak delisi.
Bizlere manevî güç ver İblis’i
Ağlatalım zırıl zırıl ramazan

Bir kış kıyamet var; tipi ne, kar ne,
Netleşir tüm hesap zarar ne, kâr ne.
Muhakkak alacak her kul bir karne,
Görecek durumu nasıl ramazan.