Ramak Kalmıştı Şiiri - Kerim Özkara

Kerim Özkara
69

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Ramak Kalmıştı

Susma dedin ya
Nükleer başlıklı cümlelerim vardı benim konuşsam dünyan yıkılır, sussam zehirlenirdim
Sustum…
Çünkü her kelimem tuzdan bir hançer gibi yüreğine saplanıyordu ve orda kalıyordu
Bu durum senden çok beni mahvediyordu…
Buzdan kalbime girip eritmeye başlamıştın tam,
Ben giderken düşürüp kırmıştım, içindekilerle birlikte.
Ellerin üşüyordu da tutamadığım için eldivenlerimi vermiştim hani
O sırada;
Herkes özlediğine bakıyordu; sen denize, ben toprağa.
Sonra herkes helaline kavuştu; sen ona, ben toprağa…
Gidiyorum dediğimde nereye dedin ya,
Olmamız gereken yere demiştim
“Yürüyerek mi? ”dedin.
Ölerek dedim…
Eldivenleri vermek istediğinde durdurmuştum ya hani vedalaşırken;
Ben tutamadım ellerini onlar tutsun demiştim.
Kader demiştin ya sen;
Sen ona yazılıydın, ben öle yazılıydım.
Giderken dönüp arkama bakmadım;
Baksaydım bu şehri sel basardı…
Ramak kalmıştı…

Kerim Özkara
Kayıt Tarihi : 10.2.2011 10:19:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Saçma Sapan
    Saçma Sapan

    herşey bıraktığın yerde kalsın ...

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)

Kerim Özkara