Rakısız sofram Şiiri - Oktay Avcu

Çatlak diye bir arkadaşım vardı.. dünya tatlısı..
Iyiler iyisi
beni terketti...
bende hayata küstüm.
Ne yapacaktım.
dünya bir yana
çatlak bir yana deseler
öbür yanı seçerdim..
Taş yüreklim..
Neden bu şehir artık sen korkmuyor. Neden bu evler hep sensiz..
her girdiğim evde yoksun..
her çaldığım kapıda
sen varsın sanıyordum..
neden hep asık suratlı sensizlik..
Ve neden yemekler senin elinden çıkmıyor.
neden senin elin kokmuyor çamaşırlar. Bulaşıklar
Yollar sensin..
şehir sensin.
Kaçacak yerim yok,
sığınağım yok,
81 şiddetiyle sallanıyor dünyam. 180de yapsam hızımı
zevk vermiyor bu araçlar.. Üzülmenden korkardım.
Kırılmandan korkardım.
Küsmeden korkmazdım.
Çünkü barışırdın.
Korkmadığım başıma geldi.
Şimdi tersinemi dönüyor dünya
Yani ne kaldı korkacak.
Kara kaşlım
kara gözlüm
elma dudaklım.
Şekersiz çayımdın,
Rakısız soframı olur.
Yol arkadaşımdın