Gülümseseydi ay, sana benzerdi.
Güzel bir şeyle aynı izlenimi
Bırakırsın, fakat yok edicisin.
İkiniz de ışığın büyük ödünç alıcılarısınız.
Acılanır dünyaya onun O-ağzı; seninkiyse umursamaz.
Ve her şeyi taşa döndürmek senin ilk katkın.
Bir anıt mezara uyanıyorum; buradasın,
Tıkırdatarak parmaklarını mermer masaya, sigara arıyorsun,
Bir kadın kadar kindarsın, fakat o denli ürkek değilsin,
Ve yanıtlanamayacak bir şeyler söylemeye can atıyorsun.
Ay da hor görür tebaasını,
Fakat gündüz vakti maskaranın biridir.
Hoşnutsuzlukların, öte yandan,
Ulaşır mektup kutusuna hoş aralıklarla,
Beyaz ve yazısız, karbon monoksit gibi yayılır.
Hiç bir gün yok ki senden haber gelmesin,
Dolanıp durursun belki Afrika’da, fakat düşünürsün beni.
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 22.1.2008 08:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
The Rival by Sylvia Plath If the moon smiled, she would resemble you. You leave the same impression Of something beautiful, but annihilating. Both of you are great light borrowers. Her O-mouth grieves at the world; yours is unaffected, And your first gift is making stone out of everything. I wake to a mausoleum; you are here, Ticking your fingers on the marble table, looking for cigarettes, Spiteful as a woman, but not so nervous, And dying to say something unanswerable. The moon, too, abuses her subjects, But in the daytime she is ridiculous. Your dissatisfactions, on the other hand, Arrive through the mailslot with loving regularity, White and blank, expansive as carbon monoxide. No day is safe from news of you, Walking about in Africa maybe, but thinking of me.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!