Rakip Şiiri - Mehmet Altınel

Ben onu çok sevdim, o da seni,
Bu yüzden oldun ya, bana rakip.
Ne bilsin gül dalında öteni,
Sanıyor sensin, ses-i andelip.

Ben onu, o seni, güzel gördü.
Belki her ikimiz de, pek kördü.
Ya da yanıltan optik vizördü.
Belki kadrajdır, buna müsebbip.

Rakibim beni sen, yere sersen.
Aşkını alıp, kahrını versen.
"Peki şimdi mutlu musun? " dersen.
Sevgi sana, dert bana münasip.

Yerinde olmayı çok isterdim.
"Keşke sevilen olayım." derdim.
Artık anladım, kemâle erdim.
Sen bana nâip, o sana nasip.