Rakımları Yüksek Özlemler

O mavi renkli belediye otobüsüne bindiğin zaman;
Arkandan sigara yakardım,
Hep yanına kimsenin binmediğini ümit ederek...
Şoförün çirkin olmasını dilerdim,
İneceğin durağın ise apaydınlık…
Eve kadar yürüyeceğin mesafe de kısa olmalıydı.
Ve balkonda seni gözleyen iki göz…
Zilin ikinciye çalmasına fırsat vermeden açılmalıydı kapın.
Evin sıcak olmalıydı, çayın açık, sohbetin huzur kokmalıydı.
Her mavi otobüsün seni alışında küfreder dururum.
Bensiz her yolculuğunda daha da huzursuzum.
Düşünün arkasından, rakımları yüksek özlemler boğsa da içimi
Senle başlayan özlemleri sevemedim gitti, hem de hiç mi!