Rakibimiz Apollo Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bir bilet almıştım günler önceden,
İşte otobüse bindim giderim.
Atıldık asfalta gayet yüceden,
Korkudan yerime sindim giderim.

İlk cezayı yedik daha garajda,
Apollo gibiyiz her bir virajda,
Yolcu kefenleri hazır bagajda,
Kelleyi koltuğa aldım giderim.

Sen bize yardım et Allah ‘ım, aman,
Sana emanetiz Yüce Yaratan,
Şoför koltuğuna oturmuş şeytan,
Duadan duaya daldım giderim.

Kim dinler yolcunun tek duasını,
Kırıp dökmek varken kaburgasını,
Tekmil yasakların sat anasını,
Stresler içnde kaldım giderim.

Kesiksiz çizginin geçtik üstünden,
Kulak sağır oldu bantta türküden,
Mazda tampon yedi tam gerisinden,
Bir yaman evhamlı oldum giderim.

‘Yol verme; yetişmiş geliyor Murat,
At şuna bir tampon, hendeğe fırlat,
Hem selamlar olsun, hem de salavat.’
Püsküllü belayı buldum giderim.

Sürüler geçerken daldık içine,
Dipledik yayanın tampon kıçına,
Apollo rakiptir benim koçuma,
Saçımı-başımı yoldum giderim.

Hiç mola vermedik, herkes sıkıştı,
Umut solgun yüze tam bir yakıştı,
Arabanın içi koktu, kokuştu,
Girmeden helayı gördüm giderim.

Frenler tutar mı? Hidrolik eksik,
Kapılar amcalık, camlar teyzelik,
Farlar yengem olmuş, klakson keklik,
Canımı azaba koydum giderim.

Sağa sinyal verip sollara döndük,
Dereden geçerken sallara döndük,
Kocası dehlemiş dullara döndük,
Genç yaşta hayata doydum giderim.

Araç şahlanmış ki durmaz yerinde,
Şoför bir uykunun en son deminde,
Bir pösteki mevcut sanki önümde,
Kılı birer birer saydım giderim.

Sür ‘atten seçilmez ağaçlar, evler,
Sanki şekillerle uğraşmış devler,
Gelsin ibret alsın cümle düveller,
Yaşama hakkımdan caydım giderim.

(DAT DARA LİLLİM isimli Şiirsel Gülmeceler 'inden > 17-19/100)