Rakı - aşk Şiiri - Gönül Çalımlı

Çocukların gülüşlerine engel olan
suratlardan sadakat beklemedim
hiç
bugün bin bir umutla uçmayı öğrenen
ve yarın ölecek kelebekler kadar
korkağım

bugün bitti
yarın sana bağlı
elmacık kemiklerime gömdüğün
baharın yarattığı taze yeşil bahçeleri kan gölüne döndü,
dudaklarımdan sana kurumuş olan kelimeler
defterimin solmuş yaprakları

aşk,rakıya iyi gelmiyor
ağlatıyor beni
sen bilmiyorsun

sen bilmiyorsun
dün gece şakağımdan vuruldum
saatini tam hatırlamıyorum
tam olarak seni düşünüyordum
karanlıktı odam,
...yani sensizdi

aklımda ki bütün kalabalık
greve çıkmış işçiler gibiydiler
asi ve hırçın
perdeler kendini pencereye dayamış
yorgun birer fahişe gibi hafif esen meltemden salınıyorlar
yatağımın aksayan ayağı yüzünden
yorganımın bir uçu yerde sürünüyor
bir kenara atılmış boş tabutlar gibiydiler
dün gece
ben seni düşünürken.

Nefesim duvar uçlarına süzülen yılan gibi soğuktu
ben ürkektim ve çokca aciz,
hayatımdan mısralar döktüm göğsüne,
sen ise muhteşem bir ülke kadar ukalaydın
siyah saçlarına döşenmiş mayınların
infilak etmesi rüzgara bağlıydı
rüzgar ise dudaklarına bağlı
dudakların,köklü bir ağaçın özgürlük meyveleri

bir değil bin yangının nedeni olan sen
ayı karanlıkta bırakan pırıl pırıl ışık saçan gecelerin peygamberi olan sen
gözlerine bakınca nefessiz kalan
zeytin karası saçlarına dokunmayı hayal ettikçe
kurşunlara hedef olan
ve gülüşlerini izledikçe sürgün olan yüreğimin memleketi olan sen
Gönül soframın ortasına
bağdaş kurup oturan
kaderimsin.

anla artık
seninle her gün
aşk ile severek sevişmekle yükümlü hayalperest
bir koministim ben..