Rahmi Nalbantoğlu Şiirleri - Şair Rahmi ...

*Adını Bilmiyorum*

Ne güller açtı,soldu
Sinem'de izi.
Ne günler geldi,geçti
Dün oldu hepsi.

Akşam! .......

Her akşam! ..güneşin,
Vuslat! ...halini.
Seyrette! ...anla! ...
Yalnızlığımı! ......

Akşam Olmadan

Akşam olmadan önce
Bir Kulübe, Bir saçak altı
Bir tren istasyonunda,
Boş bir kanepe, yada,

Bir bilmecesin

Kanımda canımda nefes gibisin
Almasam bir türlü alsam bir türlü
Tanrım yazmış seni bahtıma zalim
Silmesem bir türlü silsem bir Türlü

Nerden Bilirdim.

Çiğ düşmüş gül yaprağı gibiydi
Gözleri nemli ve solgun.
En karanlık geceden daha karanlık
Olan zülüflerinin.

Ne zaman ellerim boşlukta kalsa
Hasretin ruhumu yakıyor baba
Parça, parça etti kader dikeni
Ellerimi bir el tutmuyor, tutmuyor baba

Yürekten; bir seni özlüyorum ya

Baharım hayal'di, yazım sen oldu,
Ben! ,, çakır dikeni, eller gül oldu.
Bir heves uğruna, gençliğim soldu,
Gülmek sana kaldı, güz benim oldu.

Ne desem nafile, tez geçti bahar,

İnsan sevdiğinden, utanır elbet.
Ar ile davranır, üzülür diye.
Kişi korktuğuna, hile düşünür.
Gün olur'da Galip, gelirim diye.

Haya ile alır, nefesi bile.

Gurbet,Ya! ....Gurbet.

Göz yaşları damla,damla
Gurbet işlemiş kanına.
Muhtaç ettin muhannete
Lanet olsun gurbet sana.

*** Gel ***

Gel otur istersen uzakta kalma
Bu yangın yerinde çiçek açmazya
Şu kül dağlarını biraz arala
Gör ki ne yangınlar gömmüş buraya