Rahmetli'ye Şiiri - Üzeyir Bayram

Hayır..
Öyle sandığın gibi değil her şey. Öldün diye düzelecek değildi hayat düzenim. Yine tembel, yine içime kapanık, yine gerçek alemden firar eden bir hastayım.
Yine elini tuttuğum şehirde, yine gözlerine ilk uzun uzun baktığım evde, yine odamdayım.
Anlayacağın zordayım lan, hastayım, hastalığım öldürecek beni, biliyorum komadayım..
Hayır hayır..
Sen öldün diye, sen terk ettin diye bu şehri, bu evi, bu odayı; düzelmedi hiçbir şey..
Sustum uzun süre, yazmadım sana, mezarına dahi gelmedim evet. Üzgünüm canım.
Ama toprak olduğunu bilmek, seninle birlikte ölmekti. Birlikte ölelim istedim; ve uzandım geçmişin soğuk hatıralarına..
Şimdi, tutuldu belim biraz, çok ağrıdı sol yanım.
Dayanamadım affet. Ayağa kalktım ve sana yazdım.
Her zamanki gibi..
Hayır, hayır hayır...
Öyle sandığın gibi olmadı bak. Yine ben haklı çıktım. Bu didişmemizi de sen kaybettin canım.
Unutacağımı sandın; unutmadım,
Uyuyacağımı sandın; uyumadım,
Koşup uzaklaşırım sandın; koşamadım,
Yani senden sonra işte... Ben de yaşamadım..
Canım.. Şimdi dilimde tek dua var.. İkimiz için ettiğim dua.
Yok yok, tekrar yaşayabilmek duası değil bu. Hadi tut elimden de geçmişin o soğuk hatıralarına gidelim seninle. Burası yangın yeri, burası alev alev olmuş. Bize göre değil biliyorsun. Birlikte üşümek gerek, birlikte yaşamak.. Hadi tut elimden; hem şu ikimiz için ettiğim duayı kulağına fısıldayacağım. Kırma beni de 'Amîn' de:
Allah bize rahmet eylesin...