Rahmetli Peder Şiiri - Hüseyin Poyraz

Adı Mehmet idi Mahmut dediler
Bu duruma şaştı rahmetli peder
Dünyanın işini ona verdiler
Çalıştıkca coştu rahmetli peder...

Çalıştıkca coştu hiç yorulmadan
Hileye hurdaya hiç sarılmadan
Dünya kadısına hiç sorulmadan
Hak yoluna koştu rahmetli peder

Otuzbeş yaşında bir yuva kurdu
Sandı ki turnayı gözünden vurdu
Anamın derdiyle didişti durdu
Dert içinde pişti rahmetli peder...

Dört çocuk büyüttü, ikisi kızdı
Ne bir fiske vurdu, ne bir gün kızdı
Kendi destanını kendisi yazdı
Babalara baştı rahmetli peder...

O iş, bu iş derken en son bakkaldı
Tam onsekiz sene bakkalda kaldı
Altmışbeş yaşında emekli oldu
Artık dizden düştü rahmetli peder...

Bazan hataları oldu onunda
Poyraz'ı babasız koydu sonunda
Musalla taşında, hazan çağında
Yüz yaşını aştı rahmetli peder...