Rahmetli ' m Şiiri - Hüseyin Özcan

bugün senin gidiş günündü cefakarım,
yıllar önce bu sabah,bu senesi eski tarihte,
güneş doğarken sen yok oldun.
giderken koyacaktım da çocukluğumu,
kefeninde cep yoktu…….
kanı çekilen kaskatı kesilmiş ellerine
tutuşturmuştum ………
sonra anladım ki hayatım da elinde gitmiş,
o günden beri hep bir yanım eksik yaşadım.

hatırıma geldi şimdi de,
hani bir trafik kazasında,
daha ben gelmeden hastaneye
sen oradaydın…..
gözlerin kan revan.
aklıma geldikçe hala şaşarım….
ne zaman haber aldıydında,
nerede olduğumu nasıl bulduydun?
kuşmuydun ki be mübarek,
nasıl bu kadar çabuk geldiydin……

afacanlıklarımda başımı okşardın hep,
başparmağını gösterirdin elini sallarken,
yüzündeki o gülümsemeleri hiç unutamadım….
ve senden sonra bir daha hiç yaşamadım..
sandım ki herkes öyle..herkes senin gibi.
oysa senden başka kimse,hiç kimse,
hatalarımda,parmağını gösterdiğinde
gülümsemedi…….
kızdılar….bağırdılar…..küfür ettiler….
hatta sana küfür edip, eşşoğlu dediler.
ne zoruma giderdi bir bilsen,
bir bilsen sen yokken senin için,
ne dayaklar yerdim de yine hırsım gitmezdi….
oysa ben hala çocuktum…….
velhasıl rahmetlim;
sen gittikten beri
sevgiyi de eksik yaşadım…….
şefkati de bir daha hiç tatmadım…..