Rahmetli Amcamla bir hatıramı anlatayım
Ben hep onun yanana vardığımda
Yerinden fırlar ayağa kalkardı
Bana buyur evladım derdi!
Amcam Babamdan en az yirmi yaş büyüktü
Böyle olmasına rağmen hep bunu yapardı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta