Rahmetli anam Şiiri - Adem Ulutaş

Saçlarımı okşardın dizlerinde sallardın
Kanat gerer üstüme, gece gündüz kollardın
Giydirip kuşandırıp okuluma yollardın
Basardın bağrına merhametle anacığım
Rahmetle anıyorum rahmetle anacığım

Dürüstlüğü öğretir nasihatler ederdin
Merhamet duygusunu asla bırakman derdin
Yorulmazdın babamla işten işe giderdin
Çalışırdın has hane niyetle anacığım
Rahmetle anıyorum rahmetle anacığım

Bulunduğun toplumda nezaketsiz olmazdın
Sesini yükseltmezdin kahkahayla gülmezdin
Günahtan çok korkardın dedikodu bilmezdin
Yaşamadın kimseye minnetle anacığım
Rahmetle anıyorum rahmetle anacığım

Şükrederdin halini kimseye bildirmezdin
Sıkıntıya sabreder fazlaca aldırmazdın
Evine gelenleri sofrasız kaldırmazdın
Misafir ağırlardın hürmetle anacığım
Rahmetle anıyorum rahmetle anacığım

Anaya melek derler gerçektende melektin
Başımıza taçtın sen gönlümüzde çiçektin
Geldin geçtin dünyadan kim ne bilir ne çektin
Hayatını bitirdin zahmetle anacığım
Rahmetle anıyorum rahmetle anacığım