Benim ruhum yine ezik;
Benliğime ettim yazık!
İmdat ey Hekim-i Hazık!
Rahmetine muhtacım ben…
Hem susuz, hem acım bir bak
Hem perişan çırılçıplak…
Sonum bilmem ne olacak;
Rahmetine muhtacım ben…
Yaralıyım can evimden,
Kan gidiyor yüreğimden…
Ümidi kesmedim senden;
Rahmetine muhtacım ben…
Ağlarım da görmez kimse,
Ölsem bile bilmez kimse…
İmdadıma gelmez kimse;
Rahmetine muhtacım ben…
Herkes beni iyi sanır,
İyilik benden usanır…
Ruhum da bundan utanır;
Rahmetine muhtacım ben…
Biraz hayâ lütfet bana,
Minnettar olurum sana.
Yalvarırım yana yana;
Rahmetine muhtacım ben…
Ne edep ne hayâ kaldı,
Nefsim eğlenceye daldı…
Kurtuluşum sana kaldı;
Rahmetine muhtacım ben…
Usandım ben ağlamaktan,
Yüreğimi dağlamaktan…
Esbaba bel bağlamaktan;
Rahmetine muhtacım ben…
Kayıt Tarihi : 16.2.2007 17:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kendinden başkasınada muhtaç etmez inşallah
yüreğinize sağlık saygılar efendim
TÜM YORUMLAR (3)