Rahmete Erin Şiiri - Osman Erdoğmuş

RAHMETE ERİN
Yüz yirmi dört bin ile birlikte yola çıkıp,
Kardeşlik sancağına, gelin rahmete erin.
Kur’an haktır diyerek sapmadan sağa, sola,
Allah bir Resulü hak, bilin rahmete erin.

Tebessüm sadakadır aklından çıkarma hiç.
Garip yemeğinden ye, içtiği sudan da iç.
Yetim başını okşa, sıratı uçarak geç.
Masumların yüzüne gülün, rahmete erin.

Sınav dünyasındayız, hayatımız hikâye,
Sevk etmeli insanı adalete sevgiye,
Düşeni kaldırmaktır insanlıkta tek gaye,
Hak hâkim olsun diye, ölün rahmete erin.

Kibirlenmek yakışmaz akl-ı selim bir kula,
Değişme insanlığı ne paraya ne pula,
Merhamet et, rahmet bul, tüm günahlar affola,
Dostunun kusurunu silin rahmete erin.

Kulluğumuz Sanadır, ibadetimiz Sana,
Başka ilah aramak yakışır mı insana?
İlet bizi Allah’ın Senin doğru yoluna.
Sırat-ı müstakimde kalın rahmete erin.

Malların, evlatların kuruyor sana pusu,
Verdiğin her nefesin hesabı var doğrusu,
Gururun dağlar deler, aslın bir damlacık su,
Nefsinizi taşlara, çalın rahmete erin.

Çok hayır bildiğimiz, aslında bize şerdir.
Şer gördüklerimizde, bir sürü hayır vardır.
Ya Rab bizi ilminin, hakikatine erdir.
Kur’an’ı ayet ayet, alın rahmete erin.