Rahmete Dair! Şiiri - Cihat Şahin

İnsanoğlu çok cahil ve zalimdir üstelik!
Hem öğrenmez hikmeti; hemde ona şerh koyar!
Adamlığa meyletmez; vermez ilme metelik!
Gafı koymaz kendine; cümle âleme yayar!

Suyu bilir barajdan; bulutlara rest çeker(!)
“O ilkellik(!) ”diyerek; duaya karşı çıkar!
Müminler niyaz eder; zavallı “vah vah” çeker(!)
Duasız yaşamayı; nadancık makbul sayar(!)

“Anacığı ağlamış”(!) münafığın niyazdan!
medet yokmuş duadan(!): almalıymış su arzdan(!)
“Ya kuyular kaz” diyor(!) ,ya al susuz barajdan”(!)
Müslüman “ALLAH” derken; ”yallah”diyor, bu hıyar!

“Avrupa ya bak”(!) diyor; güya onlar çağdaşmış(!)
Görmüyor zavallıcık; barajlar nasıl taşmış!
Şu densizler gerçekten; haddini epey aşmış!
Mazlumların “ah’ını”; ne hisseder ne duyar!

Avrupalı helakte; nikmet olan nimetten!
Yağmur olmuş bir afat; düşmüş kadir kıymetten!
Ders almayan gerzekler; geçmez bozuk tıynetten!
Dinden cüda âdemde; olurmu doğru ayar?

Meyveler ağaç’tan mı; toprak’tanmı Haktan mı;
Sebeplerde güç yoksa her hepside yoktan mı?
Şefkat yüce Rabden mi? vehimden mi şekten mi(!) ?
Münkire sorar isen; kesin tesadüf sayar(!) !

Sebepleri halk eden; tek müsebbip Allah tır!
O sultan-ı kâinat ve yegâne ilahtır!
Böyle bilip inanmak; her beşere felahtır!
Budur doğru hakikat ve ilahi tek miyar!

Maslahatlı her ihsan; rahmet demek beşer’e!
Terk etme’ki kulluğu; arzda nimet yeşere!
Anlamıyor bu işi; bizim zındık haşere!
Koyar makul olanı; gidip iblis’e uyar!

Ey şuurlu şairler; kalksın eller havaya!
Bol bol dua edelim; uymayalım hevaya!
Mün’im vermez nimeti; devamlı bedavaya!
Alır onu geriye; bizi odlara koyar!

12.08.2007-İzmir-