Rahmet Yağarsa Şiiri - Bülent Bayraktar

Kaf-Nun tezgahında dokunur tohum
Bahar açar çiçek meyvesi cennet
Mushaf'a toplanan kutsi tüm mefhum
Baki hayat için Cemal i rü'yet...
Kaf-Nun tezgahından açılır tohum

Toprak ab-ı hayat ile yoğrulur
Ekmekğimiz çamur, elimiz dua
Yeryüzü güverip göğe doğrulur
Arzın yüreğine uzanır şua
Toprak ab-ı hayat ile yoğurulur

Ufkumuzda güneş... doğansa ruhum
Arza Rahmet düşer semâ ihtişam
Düşmeden açılmaz; toprağa, tohum
Ve giymeden âdem vucud-u İslâm...
Ufkumuzda güneş... doğansa ruhum

Yağmasaydı Rahmet neylerdi yağmur;
Mahluka değmese merhamet eli,
Yoğrulmasa tekrar hayata hamur
Esmese baharın bereket yeli
Yağmasaydı Rahmet neylerdi yağmur

Esti de Resul'ün(sas) kutsi ihbarı
Sahralara irem bahçesi kondu
Bal peteğe kondu bahçeye arı
Ebede çağrıldık fena son buldu...
Esti de Resul'ün(sas) gaybi ihbarı

Kayıptı hiçlikte, ademde insan
Alem Nur'a hasret ruhlarda ağrı
Feth-i medinede dağıldı hicran
Yayıldı cihana ulvi o çağrı
Kayıptı hiçlikte, ademde insan

İmanla sulanıp açıldı nusret
Fütuhatla küfre çaldı galebe
Vâ-esefa gitti doldu bin Rahmet
Aleme okunup ezeli hutbe...
İmanla sulanıp açıldı nusret

Yağmasaydı Rahmet neylerdi yağmur
İndi de pür- envar semavi ferman;
Kalpte çiçekleri sevinç ve sürur
Kevser şarabını içenler nuran...
Yağmasaydı Rahmet neylerdi yağmur
Bülent BAYRAKTAR