Rahmet Umma Nafile! Şiiri - Cihat Şahin

RAHMET UMMA NAFİLE!

Kimi kendin nadirattan zanneder
Hakkı ona söyleyene ta’n eder
Halep orda arşın burda deyince
Takke düşer, kel görünür, şan gider

Allame-i cihan sanıp kendini
Gönle göre yorar daim son dini
İş amele geldiğinde kıvırır
Yapar hemen sulh dinini kin dini.

Varken Hakkın onca amel ayeti
O düşürmez dilden ama şayet’i
Sen onları koyar isen önüne
Halel gelir dostluğuna çok kat’i.

Bu ne menem bir akıl ki acaba?
Gerekeni yapıp bakmaz icaba
Her bir şeye ücretini öderken
O cenneti ister beleş ve caba.

Havf ederken bir kimyevi kezzaptan
Korkmaz asla ahretteki azaptan
Bilmiyor ki bu hal üzre ölürse
Kurtaramaz kimse onu gazaptan.

Bab-ı tövbe açık iken gafil’e
İnat edip ömür sürme gaf ile!
Bir tadilat yapmaz isen tavrında
Yüce Rabdan rahmet umma nafile!

Cihat ŞAHİN
23.01.2021-İZMİR