Rahmet Peygamberi Şiiri - Samet Bayram

Dünyamızı şereflendirdiğinde,
Sanki güller açmıştı kâinat.
Müjdeleşiyordu tüm varlık âlemi,
‘‘Muhammedü’l Emin’’ doğdu diye.
Kâinat o an eğilmiş bir dal gibi,
Selamlıyordu var oluş sebebini.
Ardından aralandı kara bulutlar,
Bir güneş gibi parladı islamın nuru.
Yağmaya başladı,
Sağanak sağanak rahmet yağmuru.
Ne kisralar dayanabildi rahmete,
Ne de bin yıllık Mecusi ateşi,
Selamlar olsun sana, Ya Muhammed!
Selamlar olsun sana, Ya Resulüllah!