Rahmet Ola Şiiri - Halil Aksoy

Kaşlarını çattığında,
Upuzun bir duvar gibi,
Görünürdü suratı.
Duvarı delecek gibiydi,
Bakışları.
Yarı ağarmış sakalı,
Postal gibi bıyıkları.
Çocuklar onu gördü mü?
Kaçacak delik arardı.
Büyükler yutkunarak,
Hatrını sorardı.
Konuşmazdı kimseyle
Açmazdı derdini kimseye.
Paltosunu savurur.
Yürürken bir o yana
Bir bu yana salınır,
Sanki düşecek gibi olur.
Tekrar doğrulurdu.
Kimse evinin perdelerini
Açık görmemiş bu güne kadar.
Gerçi perde denemez onlara
Kapatsın diye camı
Asmış bir çuhayı.
Kimisi onun deli olduğun,
Kimisi cinlerin olduğunu,
Söylerdi.
Kimse bilmezdi gerçek derdini.
Bilmezdi kimse kalbini,
Bir gün Salası verildi.
Açıldı artık,
Kapısı, penceresi.
Yudular namazını kıldılar
Hep bir ağızdan rahmet okudular
Dağılmıştı cinleri perileri.
Yaradan rahmet eylesin,
Hamdi dili Hamdi’yi.