Rahmet Deryası Şiiri - Hamiyet Yoncalık

Ben, güllerin açtığı, mevsimi özlerim.
Rabbimin, asarı rahmetini gözlerim.
Taki, gülşenine hayran olur severim.
Ancak, bu ahenk ile kendime gelirim.

Her varlık ile hasbihal etmek isterim.
Rahmanın, perdei esrarını izlerim.
Asümanda azim fikir güneşim doğar.
Sathı aleme, has yağmur olur inerim.

Tasvir edilemez asla! dünya, avalim.
O ezhar, muazzam enginler, ziyayı bedr.
Rahmet deryasında noksan mı var? şaşarım.
Tahayyül edilemezde, sücud ederim.

Halim sıfatını kalbimde hissederim.
Adil terazini yüreğimde tartarım.
Kör olsamda nur gülümsemeni görürüm.
Sağnaklar yağan rahmetinin esiriyim.