Rahm Eyle Şiiri - Hamza Mamaş

Rahm eyle Yarab!
Nasıl bir gaflete ansızın düştüm.
Oysa bu rüyayı önceden de görmüştüm.
Rahm eyle Yarab çok mahçup düştüm.

Hikmetti, Karakoçtu, Tarancı derken.
Aşkın üstadları esip gürlerken.
Tam bir rezalet o yar cahilken.
Bir ateşe meylettim rahm eyle Yarab.

Tenden murat olmaz, kokuşup biter.
Fanidir dünya her gelen gider.
Derdi Sevda değil, hayvandan beter.
Bir cahile meylettim, rahm eyle Yarab.

Tek bildiği iki basen arası,
Zemzem sürsem yıkamaz, kara yüzün karası.
Her gelene gider arsızlık ukalası
Bir cahile meylettim, rahm eyle Yarab.

Aşkı yorumlamış, yanlış anlamış
Apış arasında aşklar aramış.
Bu yolun sonu nereye varmış,
Bir cahile meylettim, rahm eyle Yarab.

İnkisarım kendime, sevdalık neyimeydi.
Hakkın yolundan ayrılmak neyimeydi.
Eğildiyse uymasaydım arsızlık neyimeydi.
Vicdanım ateşte, rahm eyle Yarab