Rahlenin gölgesinde

Gecenin suskun ışığında yazılır kelimeler,
Yıldızlar şahittir, gökyüzü bir rahle olur.
Sözcükler secdeye varır, cümleler kıyama durur,
Ve ben, varlık denen yangında kül olmaya ant içerim.

Sana varmak, tüm özlemlerin ve sabırların toplamı,
Her adımda bir imtihan, her solukta bir sınav.
Ne yanılmak korkutur beni, ne yolda kaybolmak,
Çünkü bilirim, vuslat için yanmak gerek.

Ruhum bir mihraba dönüşür, kalbim bir rahleye,
Zamanın ötesine dokunur kelimelerim.
Ve her nefeste, her secdede, bir adım daha yakın,
Sana yazılır tüm şiirler, sana açılır tüm yollar.

Bir seher vakti, ufukta mavilikler belirdiğinde,
Rüzgâr duaları taşır sonsuzluğun dudaklarına.
O anda anlar insan, zamanın da bir sır olduğunu,
Kelimeler yetmez, dil susar, kalp konuşur.

Sana yazılan bu şiir, bir rahlede başlayan yolculuktur,
Her harfi, gökyüzünden düşen bir yıldız gibi.
Ve ben, o yıldızların izinde yürürken,
Bilirim ki senin ışığın tüm karanlıkları aşar.