Toprak rengi gözlerini serdim rahleme,
İlahsız yazılan mektuplar, okunur şimdi,
İçimde, ibadetin adı konmamış mevsimi,
Göklerine açılan ellerim;
Hep boş dönmekte kapından
Ve bin yıllık inanmışlığım, tükenmekte gözlerinde...
Sen ki; bakışlarımda ilahlaşan sevgili,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bir şairin kaleminin bu kadar sınırsız ve kuralsız olması ne güzel.İnsanın bu şiiri okuyunca kendine gelmek için biraz zamana ihtiyacı oluyor. Öyle başka bir alem sunmuşsunuz ki insan kendine de gelmek istemiyor. Kaleminizin, bu asiliğine ve bir o kadar da sıcaklığına sonsuz teşekürler
Şiirin bütününden hüzün akıyor gibi görünse de,en son cümledir bu şiirin aslında hüzün değil umut vermesinin sebebi bence, bir ilahın tek kulu olabilmek ya da öyle düşünebilmek en az ilah kadar kulu da özel yapmaz mı?
Okuduğum en güzel şiirinizdi bu,tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta