Toprak rengi gözlerini serdim rahleme,
İlahsız yazılan mektuplar, okunur şimdi,
İçimde, ibadetin adı konmamış mevsimi,
Göklerine açılan ellerim;
Hep boş dönmekte kapından
Ve bin yıllık inanmışlığım, tükenmekte gözlerinde...
Sen ki; bakışlarımda ilahlaşan sevgili,
Bir nisan akşamı,serin bir günün,
Şark'ın bu sevimli,güzel köyünün
Cenneti andıran bir akşamıydı.
Sizi ilk balkonda gördüğüm gündü,
Yüzünüz sararmış gibi göründü,
Devamını Oku
Şark'ın bu sevimli,güzel köyünün
Cenneti andıran bir akşamıydı.
Sizi ilk balkonda gördüğüm gündü,
Yüzünüz sararmış gibi göründü,
Bir şairin kaleminin bu kadar sınırsız ve kuralsız olması ne güzel.İnsanın bu şiiri okuyunca kendine gelmek için biraz zamana ihtiyacı oluyor. Öyle başka bir alem sunmuşsunuz ki insan kendine de gelmek istemiyor. Kaleminizin, bu asiliğine ve bir o kadar da sıcaklığına sonsuz teşekürler
Şiirin bütününden hüzün akıyor gibi görünse de,en son cümledir bu şiirin aslında hüzün değil umut vermesinin sebebi bence, bir ilahın tek kulu olabilmek ya da öyle düşünebilmek en az ilah kadar kulu da özel yapmaz mı?
Okuduğum en güzel şiirinizdi bu,tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta