insan insanlığını unutmuşa benziyor....
söylemesi çok zor kimlere özeniyor....
erkeği kadınıyla kerestelik odunuyla...
işlenip süslenip durmadan bezeniyor....
nasıl bir tip tipi tip sakızmısın mabel...
kadınmı erkekmi hangisi daha güzel...
küçüğü büyüğü yaşıyla kurusuyla....
biri birilerinden öteki diğerinden özel....
nerede ne bulursa takıp takıp takıştırıyor.....
ayna karşısında bakıp bakıp yakıştırıyor....
varoluşun tabiatın özgürlük duygusuyla....
podyumlarda değil sokaklarda yarıştırıyor....
yırtık pırtık kumaşı yetmemiş ince perde...
eskiden pencereleri süslerdi bizim evlerde....
yeni bir giyim tarzı bulmuş bulgusuyla....
göstermeye çıkmış köşe bucak her yerde....
gözümü kapatsam diyorlar bana salak....
yok baksam görüyor o zaman beni asalak....
mademki gözlerden rahatsızsın böyle....
ne dediğini duyuyor mu eğer varsa kulak......
üstad akifin dizeleri dolanıyor emen dilime...
medeniyet şiirinden tamamı yirmi iki kelime....
işe bak rahatsızlık vermeme korkusuyla....
deli gibi gülüyorum insanım ya kendi halime...
Erdem Bağcı
Kayıt Tarihi : 14.7.2021 18:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!