Duruyorum bazen masamın başında,
Saatlerce, saatlerce oturuyorum,
Sanki gökyüzü geçiyor üzerimden,
Tavanda renkler değişiyor, dönüyor birer birer.
İçimden gelmiyor ki kalkmak, ve yahut yazmak,
Boş bir sayfa önümde, yüzün beliriyor ancak,
Ellerim durgun, vücudum taş kesilir,
İçimden gelmiyor ki bir şey yapmak.
Geçmişime birer birer yıllar ekleniyor,
Her yanım değişiyor bir ben değişmiyorum,
Çevremden insanlar birer birer eksiliyor,
Nerede hata ettiğimi bir ben bilmiyorum.
Dileğim ki şu dünyada mutluluk göreyim,
Önümden kaybolsa sayfalar da rahat edeyim,
Artık manzaralar da kesmiyor senin verdiğin mutluluğu,
Bir kere daha görsem de rahat edeyim.
Kayıt Tarihi : 29.12.2024 18:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!