Rahat Bırakın Şiiri - Şeref Yıldırım

özlemlerime hapsettim göz yaşlarımla, içimdeki beni
kabuslu gecelerin zifirisinde uyandım, sorguladığım mazimle
ellerim titriyordu, gözlerim kan çanağı, koştum hiç durmadan
gelecekle, geçmiş arasındaki kalan köprülerde dondum kaldım sorularla

hesaplaşmalar…ah o bitmeyen hesaplaşmalar..
kim, neyi sevdi, nereye gitti, neler oldular… niyeler, keşkeler…
baktığımda yerlere kaydımmı düştüm mü, tutundum mu?
nefes alıyor muyum,neden bu boğuntular neden? ?

ben dedim kendime ben… kimim neyim ne isterim
dürüst görünümlü sahtekarmı, beyefendi görünümlü korkak mıyım?
oysa; sevdim, yıllarca sevildim, iyi ya..hala nedir bu yenilenme telaşım ne? ? ?
ne yapacaksın yeniden sevipte yine aynı acılar, aynı benzeri sahneler

lanet olsun! ! ! olmuyor… yalnızlık …bir son degil, sevgisizlik gibi
sanki sanki..şarkıdaki gibi” yılları durduracak güneşi doğduracak dünyamı dolduracak
benimle ağlayacak bir sevgi istiyorum “ nerde… kim bulmuş ki sen bulasın
ah bu nameler…. damarları yaşlandıran, melankolik nameler..

neden içimdeki beni durduramıyorum..neden? ? ?
umutlar var ya umutlar… sıktınız artık istemiyorum sizi
insanım ama artık tükendim, sevgisiz kirlenmiş dünya bitirdi beni..yada ben bittim
ne fark eder? ? sevilmenin hazzını,sevmenin acısını yaşayamıyorsam..

geri çektim tüm ordularımı ben bu savaşı kaybettim..evet kaybettim
hüzünlerimin acılarımın dert ortağı, biricik sevdiğim,
ve her zaman beni seven sığaram, dumanlarım, çakmağım
sonsuz boşluklara yuvarlayın artık beni, bunalımlarımla,
örtün üstümü rahat bırakın …anladınız mı? ? rahat bırakın

28.11.2006