Rağmen Yaşamak Şiiri - Ayşe Manav

Mum ışığında bir kadın,
Eriyip bitiyor,
Mumu yakan alev,
Şimdi bedenini bitiriyor,
Yüreğini eritiyor,
Ateşler içinde benliği haykırıyor.

Mum ışında bir kadın,
Acıyla gülümsüyor,
Alev büyüdükçe kahkahalar,
Haykırışa dönüşüyor,
Istırap içinde ışığın
Sönmesini bekliyor,

Mum ışığında bir kadın,
Yüzündeki güller ağlıyor,
Acıları tüm hücrelerini dağlıyor,
Alevler her bir yaprağını kurutuyor,
Çaresizlik içinde alevin,
Sönmesini diliyor.

Mum ışığında bir kadın,
Rağmen yaşamak diyor,
Yaksa da bu gerçek tenini,
Düşlerini arıyor, acıları sızlıyor,
Bugün olmazsa yarın,
Alevin sönmesini bekliyor,

Mum ışığında bir kadın
Mavileri hiç tükenmiyor,
Hayata umutla gülümsüyor,
Yaşamak buysa eğer,
Acı çekmek, tükenmekse,
Rağmen yaşamak diyor.