Rağmen Şiiri - Notre Culi

Ona, buna, şuna
Sevgisiz acılara, yalnızlığa
Sessiz ruhun o kıvranışlarına
Değiştirilemeyen yaşanmışlara
Kurtaramadıklarımıza rağmen
Bizden,
Hepimizden çalınmış umutlara,
Sürüklenmiş hayatlarımıza,
Ölümü düşlerken çocuk bakan,
Kuşlukta işe koşan
Koşarken ağlamayan, ağlayamayan
Kanlanmış gözlerimizdeki yorgunluğa,
Ve gelmeyen akşamlarına bilinçsiz sürüklenmelerin,
Cevap bulamadığımız
Sormaktan bıktığımız sorulara rağmen,
Aşkı gülünç, sevgiyi ütopik kılan
‘İnsanlık’ denileni unutturan zamana,
Beklemeden akıp giden tahammülsüz zamana,
Zamanın hissiz çocuklarına,
Görmeyen,
Görmek istemeyen
Ve görmediğini iddia edenlere,
Yani sana ve bana rağmen
Bize, hepimize rağmen,
Mesutuz yaşıyor olmaktan.
Hayatı, karaya vurmuş bir balığın
Yürümeyi öğrenmeye çalışması kadar çok seviyoruz.