Rağmen Şiiri - Serkan Sinan

Rağmenlere rağmen yaşadım hayatı
Kaybedeceğimi bilmeme rağmen misket oynamakla geçti çocukluğum
Sadece bir kere kazanabildiğim misketlerle
Kaybetmeye dayanamayan arkadaşımdan taş yediğim o değerli misketler
Atma suratıma gelir dememe rağmen

Hep yenilmemize rağmen mahalle maçlarında oynardım bıkmadan usanmadan
Yan apartmandaki komşumuzun kızına aşık oldum sonraları
Rüyalarıma bile ondan başkasının girmesine izin vermezdim
Yeltenen olursa da hemen açardım gözlerimi
Ne zaman telefon çalsa onun ismiyle açıyordum
Babamdan dayak yemiştim bu yüzden
Telefonlarımız en az iki saat sürüyordu
Çoğu zamanımı balkonda geçiriyordum onu görmek için
Annem "senin yatağını buraya yapayımmı? " diye dalga geçerdi benimle
Saatlerce balkona çıkmasını beklerdim
Hayallerimin sığmayacağı kadar küçüktü balkonları
Sadece çamaşır asmak için çıkardı
Çarşaf filan asmaması için dua ederdim
Engellerdi onu görmemi çünkü

Bazen sabah hava almaya çıkardı balkona
Güneş ışıklarının vurduğu gözleriyle bana bakardı
Bu kız gözlerinde mücevhermi saklıyor acaba derdim kendi kendime
Rağmen kelimesinin gitme vakti gelmişti artık
Tam tekmeyi basıyordum
Öğrendimki sevgilisi varmış bizim kızım
Tekmeyi yiyen ben oldum yine
Teselli için hayata ölüme rağmen gelmiştim ben filan diye avuttum kendimi
Vız gelir tırıs giderdi rağmenler
Devam ettim hayata
Arkadaş edindim bir sürü
Birgün arkadaşlıklarımın bozulacağını bilmeme rağmen
Yurt dışına çıktım
Geri dönüceğimi bilmeme rağmen
Evlendim bir sürü çocuğum oldu
Boşanacağımı bilmeme rağmen
Beni öldüreceğini bilmeme rağmen elimden düşmedi hiç sigara
Ölünce Allaha yalvardım beni hayata bir daha gönder diye
Tekrar aynı şeyleri yaşayacağımı bilmeme rağmen