Ragıp Şiiri - Eymen Özçelik

Sen git;
Ben kalıyorum Ragıp...
İkimizde gidersek
İkimizde küsersek
İliklerimize kadar ürkeriz
Birimiz kalsın bari
El sallayan ben olayım.
Sen git;
Bu aşkta birbaşına kalan
Ha sen ha ben...
Kalan var ise o işlemde
Matematik cehennem...

Ulan Ragıp,
Ah ulan Rıza gibi;
Kimsesiz seslenişler ile
Bir ben kalayım...
Ne kokun kalsın
Ne de bir zerren.
Ölenle yaşamayı
Çok iyi biliyor evren...

Birimiz gitsin artık"
Portakalı soymadan
Baş ucumdaki acıyı görmeden
Sezen'in düşlerin de kalana inat
Sen git...

Birmiyiz ki titriyor sözcüklerin
İlkmiyiz sanıyorsun;
gidenlerin omuzlarına iliklenen özlem
Kalanların yüküne eşdeğer...
Git artık;
Çiğ soğuğu düşmeden parmaklarının boğumuna.
Kuraksamadan kışı git...
Kalanın acısını saklamışlar da
Mülteci gökyüzüne sığdıramamışlar Ragıp...