Miadı dolmuş hüzünler saklı raflarımda
Saadetlerimi ise duvara çiviledim.
İnsanlar var gömülü yüreğimde
Arka bahçemde çocukluğum...
Kaygılarım boğar bazen beni
Düş kırıklıklarım sızdırır yüreğimden serzenişlerini..
Bazen içim içime sığmaz,
benden mutlusu da yoktur
Bazense şimşekler çakar beynimin içinde..
İnsanız en nihayetinde
İnsan;
unutan ve hatırlayan...
Kayıt Tarihi : 1.3.2023 00:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!