Rafhet Candan Şiirleri - Şair Rafhet Candan

Işığın görmeye ihtiyacı yok
elleri okşayıcı bir gök
kararıyor gittikçe
bilmiyorsun

dünya dönüyor

Gidiyorum dedin
dedin de “nereye gidiş”demedim
biliyorum ki dönüşe bilet kestin
yani dönüş içindir her gidişin

ne hoş değil mi macera arayışın

Her dizede bir iksir var
teninde rüzgar
şiire koşan orman

çağırırız aydınlığı
ki güzellik boy versin

Sevgisiz yaşamak çamura batmak gibidir
ayaza sönmek gibidir iç soğukluğunda ruhun
ürküntü getirir belli belirsiz ifritlere tokatlanırsın
yutmaya ufku ağız açmış canavar sanır
kendini hiçlemiş alev ılgımında çığlıklı kavalye
döne döne geldiği yere varır her şey

Masa şaraptan, bardak ruj yanığı
bir yanardağ içime düşer
gecenin saçlarından

bir özrün sebebi konuşkan diller
silkinişlerden öğrendim gerçeği

Gür kelimeler hecelenir dağlarda
bağlardan bal kirazlardan nimetlenir dudaklar
bir uçurum rüzgarıdır yarlarda
hicret eder çölden çöle şebboylar

gür kelimeler hecelenir dağlarda

İçime incinen sular kırılıyor
kayalar içinde kanıyor öfke
yapraklar kız yüreği titriyor ayna
bukalemun tuzağı cin hafifliğinde

sokağıma kovulmuş külkedisi

Neyi tutsam elimde yırtılıyor kâğıt
galiba çiziliyorum satır aralarına
temizlenmez kirlilik kokuyor
gözyaşımda biriken tortu

anladım merhamet zayıfladı

Anne ben şimdi sakız atsam
tohum yerine
bahçemizde sakız ağacı biter mi
bir okkaya bir ağaç düşlerimde
her dalında salınarak zümrüt gibi
bire bin verir mi alıntersiz

Sebebi Ahvalim

İşte başlangıcındayım hayatın
fırlatıldım ki niçindir bilemem
gömülen bir çekirdek gibi dipsiz kuyulara
vahalarda bir günah üzerine görülmedik