Rafet Gökdaş Şiirleri - Şair Rafet Gökdaş

Aşkın oduna yanmadan sevdanı arzularsın
Toprağa tohum salmadan harmanı arzularsın

Gönül gözün kapanmış bakar köre dönmüşsün
Sen şehadet etmeden imanı arzularsın

Bu garip başımda kar boran boran
Eser seher yeli açılmaz duman
Şu zalim feleğe eğlendim güman
Yolum belli değil iz belli değil

Felek taştan taşa saldı başımı

Al kalemi arzu halim
Yaz yazabilirsen eğer
Gönül aşkın denizinde
Yüz yuzebilirsen eğer

Sevgi en derin mayadır

Dün tohumdun bugün lale
Nasıl düştün sen bu hale
Erişilmez bir sarp kale
Olsan yine göçer bir gün

Bağban olsan gülün solar

Seher vakti yakan yel oldun
Her damlada zehirden bir göl oldun
Ağyara can bana her dem zul oldun
Yüz bin asır yaşasan da incinme

Her kelamın ateşten bir köz imiş

İŞTE
Solmakta olan bir ömrün yamacındayız
Sebepsiz sonuçsuz geçiyor işte

Dön de şöyle bir bak fani geçmişe
İnsan hiç yaşamamış sanıyor işte

Sözümü söylemeye gücüm yetmiyor
Yürek yasta dilim lal öğretmenim
Yanımda olsaydın sana sorardım
Nedir bu zorluğa yol öğretmenim

Aklıma ruhuma sonsuz rehberdin

Ayağın altında cennet-i ala
Ettiğin duayla yok olur bela
Nasip etmiş bak işte her kula
Sen yüce mevlânın şahaserisin

Gönlünün yağmuru gözünden akan

Erzurumî sözün sonu hoş olsun
Kibir deryasında kabın boş olsun
Gam çekme gönül gözün yaş olsun
Derya-yı ummanı selden mi sandın

Hava kar boran Mehmet siperde
Gölgeler buz tuttu Sarıkamış'ta
Yiğidin yiğidi gömdüğü yerde
Tabiat yas tuttu Sarıkamış'ta

Soğanlı Dağları, Bardız Bucağı