İşe yaramaz bir eşya misali rafa kaldırdım kendimi
değersiz sabahların aydınlığında
ve tam da kuşluk vaktinde.
Aldım karanlığımı ruhumdan avuç avuç
çaldım sabahlarımın suratına suratına.
Umurumda bile olmadı,
kopacakmış, ya da kopmayacaktış
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Çok içten , çok akıcı bir diliniz var
Tebrik ederim
Hasan Hüseyin Özak
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta