Rafa Bıraktım Seni Şiiri - Ayşe Gönül

Acı,üzüntü,ihanet olan sevgini
Rafa kaldırdım.....
Üzerine yılların üzüntüsünü toz diye ektim.
Unutulmuş olsun,kimseyi cezbetmesin....
Köhne,karanlık raflarda çürüdükçe
İçimdeki alevler de kül olsun.....

Yıllarca beklediğim gelmiş dedim
Her saatımı, günümü senle geçirdim
Mutluluk budur bence dedim
Varlığın beni mest ederken
Ruhen hiç bende değildin...

Okumak isterdim tüm beynini
Anlatmak isteyip te anlatamadıklarını
Yakındın,çok yakındın sen bana
O ruhsuz bedeninle ama.....

Nerdeydi aklın konuşurken benle
Ne söyleyeceğini unuturdun bile
Toparlardım ara ara cümlelerini
Bakardın sadece bakardın, boş gözlerinle....

Dillerin lal olmuş söylemese bile
Anlatırdı çok şeyi o bakışların
Neden di bu susuzlar
Neden di bu çırpınışların

Günlerce çözmek istedim kör düğümü
Kabul etmek istemedim anlasam da seni
Seni senden çok seven bu bedeni
Hissedemedin yüreğinle beni...

Zoraki gelirler yıprattı beni
Tek bir cümleyle bitirdin seni
Son sözüm mutluluktur derken
Kalbimin kapılarını kapadım birden...

Alevler yükselmesin dedim
Üzerine döktüm göz yaşlarımı
Külleri savruldu her bir köşeye
Yaramı kanattı sen bilmesen de....

Kaldırdım ben de seni
Seninle olan küllenmiş sevgimi
Kimseler görmesin,sevmesin benim gibi
Tozlu raflarda bıraktım ben seni....

Ayşe Gönül
24 Kasım 2013 18:10