Çocukluktan yoldaş oldum radyoya
Sesimizi duyuruyor dünyaya
Dinler iken dalıyorum hülyaya
Onun için dostum derim radyoya
Acımızı tatlımızı paylaşır
Sazımızı sözümüzü söyleşir
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
severim radyoyu. dünyadan bize gelen ilk sestir o. ne televizyon, ne internet alamaz onun yerini. kaymaklı dondurma gibi her zaman lezzetli kaleminize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta