Radyo... Şiiri - Enes Alımcı

Akşam radyoya çıkacaktım,
heyecandan erkenden kalkmıştım
gecede uyuyamamış uyku tutmamıştı
ne kadar uğraştıysam da olmuyordu,
koyunları elli kere çiftten atlatmış yine de uyumayı becerememiştim
saate baktım sabahı etmiştim

Eşofmanlarımı giydim, gideyim bir kahvaltı yapayım dedim kendi kendime,
İstanbul yolunda bir cafeye girdim gözüm takıldı afişe
Kilo ile kahvaltı yazıyordu dikkatimi celbetmişti
Çok ilginç gelmişti,
Ne kaybedecektim sonuçta altı üstü bir kahvaltı değilmiydi
Daldım içeriye kaptım kahvaltı tabağını
neyse oturdum masama
en güzel yanı ise çay sınırsızdı, kahvaltı bahaneydi sınırsız çay ise bir harika.
Akşam için okuyacağım şiirlerimi yanıma aldım,
kahvaltı yaparken çalışırım diye düşündüm bir yudum çaydan alırken bir yudum da şiirlerimden aldım.
Sağıma soluma baktım, herkes sevgilisini getirmiş kahvaltı yapıyordu, yüzleri gülüyor, eğleniyorlardı, birbirlerine sarılmış çatala taktıkları lokmaları birbirlerinin ağızlarına veriyorlardı, mutlulardı nasıl olunmazdı ki,
Ben ise tek başıma elimde ayrılık şiirleri okumaya çalışıyordum, ne kadar okuyabilirdim ki, zaten dikkatimde dağılıyor yan masadaki sevgilileri dinliyordum, yazdığım şiirleri okumuyor aslında kendimi kandırıyordum, onların yaptıkları esprilere bende gülüyordum sanırım ben kafayı yemiştim
Bak yine seni düşündüm, bizi düşündüm, kahvaltıda yaptığımız yaramazlıkları düşündüm,
bana herşey seni hatırlatıyor
Her yerde sen varsın,
seni aklımdan çıkaramıyorum
seni yüreğimden atamıyorum
sensizliğin ölüm olduğunu biliyor
sensiz yaşamaya çalışıyorum
ama sanırım çok zorluyorum
sensiz yaşanmayacağını
sensiz yemek yenmeyecegini
sensiz nefes alınmayacağını
sensiz sokaklarda gezilmeyecegini
Sensiz hayatın tadının çıkmayacağını bir kere daha anlamıştım.

Çayımı yudumlarken hesabı istedim
Sevgililere baka baka evimin yolunu tuttum
Bir daha kahvaltımı kendime haram ettim
Akşam radyoya bu morelle nasıl çıkacaktım bilemedim hemen kendimi yatağa attım kafamı yastığa koyunca uyumuşum uykuyu özlemişim seni özlediğim gibi...