Rachel Corrie Şiiri - Yaşar Doğan

Elimi
Bir terek gibi
Anlıma koydum
Baktım dünyaya

Yirmi üç yaşıyla
Teni gibi sap sarı
Çiçekler altında
Sarı bir koltukta
Rachel CORRIE oturuyordu

Anlı apaçıktı
Saçalarını
Başının üstünde
Güneş gözlükleri topluyordu

Bu asırda
İnsan olmak la utanan yüzü
Konuşmak için Hazır
Titrek dudakları
Talanları
Yalanları
Ufukları
Delmiş
Dalgın ve ıslak bakışları vardı
Katledilmiş yüzünün kanını
Pudralamış başını
Taşıyan boynunda
İdam ipi gibi sarılı gri
Bir atkı vardı
Vücudunu
Siyah
Matem renkli bir atlet örtüyordu

Ama bebek ruhunda
Felsefe
Aşk
Hayat
Politika
Ve yobazlık
Bir film gibi
Trajedisini oynuyordu

Nedendir bilmem ama
Sol omuzu
Sağ omuzun dan daha yüksek duruyordu

Yakından baktığın zaman
Biraz klınt uswout a
Biraz da Mehmet amcama benziyordu

Ama
Sol gözünün altından
Akan sel
Ne durmak biliyordu
Ne de susmak
Ama
Kıskandık birbirimizi
O benim Türkiye ye uzattığım ellerimi
Ben onun Filistin’e uzanan ellerini
Kıskandım
Onun adı Rachel di (Raş’el)
Benimkisi Yaşar di
Ben Yaşar Arafat değildim ama

Ah bu üsten virgüllü el le biten isimler
Ah ben
Ah CORRIE Raşel
Ah kalbimdekiler ve gerçekler
Kudurun
Kudurun köpek balığı dolu denizler gibi

Raşel’in
Ne sağından
Ne solundan geçti
Buldozerli dozerler
Onlar
Raşel’in
Üstünden geçti
Yıkmak için
Filistinlerin evlerini

Evet
Raşel’in vücudunun üstünden geçtiler
Buldozerli dozerler
Washington da
Olympia üniversitesinde bir öğrenciydi o
Uluslar arası dayanışma örgütü elemanıydı
Ve gitti /gittiler
Ortalığı koleçan ettiler
İlk gözlemlerini bir e-may la dostlarına
Şöyle sundu

Evlerin içinde
İnsanlar olsa bile
Evleri yıkıyorlar
Hiç kimseye
Ve hiç bir şeye saygıları yok
Bu Siyonistlerin....

15 marttı Gazze şeridinde

Yanında Joseph Simith
Nicholas Dure
Bir de bir kız daha vardı

Baktılar ki buldozerli dozer
Bir Filistinlinin evini yıkmaya geliyor
Fırladı Rachel
Oturdu yolun üstüne
Yok dedi yok
Yıkamazsınız
Defansız bu insanların evini
O evleri yıkmak için
Önce üstümden geçmeniz gerek

Rachel yolda oturuyordu
Buldozerli dozer ilerliyordu
Rachel oturuyordu
Dozer ilerliyordu
Siyonist dozer
Gelip geçti
Rachel’in vücudunun üstünden
Ve sonra geri çekilip
Seyretti dümdüz Rachel’i
Guruptaki kızı
NOOOOON çığlığından ve
Gözyaşlarının tadından tanıdım
Evet oydu
Gül-can dı
Ve Rachel’in can verişi
Ve onun feryadı
Silkeledi beni
On iki eylül kulelerinden
On iki imamın canı gibi
Kan
Dinamit patlaklığıyla
Ve
Telaşlar içinde sarstı beni

Sonra
Kapattım iki elimle tek yüzümü
İki gözümü

Ve sonra
Ne kadar tıkasam da canımı
Evin
O evin
O yaşlı kadının evinin
Nasıl
O kadının başının üstüne
Yıkıldığını gördüm
Sadece ben değil
Butun insanlar gördü

Ama sadece
Aslında
Yahudi olan Rachel
Yahudiliğinden utanmıştı

Rachel 23 yaşındaydı
Ama o ev
Kaç ömrün inşasıydı

Hıyarlar
Sıkılmışçasına
Silmeyiniz alınlarınızı
Bırakın
Damlasın terleriniz

Hodri meydan

Kimmiş
Kimmiş
Daha yetenekli
Cesaretli
Dirençli
Yaratıcı ve cesur olan
Bir kadından

Evet
Çin’de
Biri daha vardı
Adını unuttum

Yaşar Doğan /lolan