Rabıtası Aşktır Ömrün

Ak ellerini uzatmış
Dokunurken dökülmeye yüz tutmuş yaralarıma
Haberin yoktu muhtemel
İç isyanlarımı bastıran bir ihtilal yarattığına

Aysız bir gecede yürürken sen
Nice yıldız düştü ardın sıra gölgene
Fark etmezsin
Bilirim
Görsen de kimi bakışlarımı
Senden yana değilse kırılırsın
Az önce oturduğun koltuktaki hatırana bakarım belki
Ya da dün kapıdan girerken dokunduğun kapı koluna
Bazen gülümserim dolap kapağının iç çekişle senin ona dokunuşunu bekleyişine

Seviyorum seni özlemeyi
Ufak kırılışlarını
Bazen susuşlarını
Ama yapma sen yine de
Yok yere gül bana
Değil mi ki
Rabıtası aşktır ömrümün
Beni dünyaya bağlayan

Turgut YONGACI