Rabıta Şiiri - Nuh Comba

bazen ümitle bir kuşa bakar insan
sanki o da kuş gibi uçacak
gökyüzünde dolaştığını
görürsün

bazen bir ağacın altında otururken
küçük bir ot yaprakları dalları arasında
yükselirsin zirveye

bazen elinden düşen
doksan dokzlu tesbih tanesinde
bir cismin suretini
görürsün

bazen damlalardan birikmiş su gölünde
yüzen karıncanın yerinde
kendini okyanusun derinliğinde
boğularak görürsün

bazen bir kaplumbağa gibi
çekilmişsindir içine
dertlerinle sarmaş dolaş
olursun

bazen susar insan
sustukça kan kusar
cehaletin vizyonunda
cahil ve yobazlığını seyredersin

beşeriyetin her ferdinden birisi
değil artık çok gerisindesindir

bunca hayali yolculuğun sonunda
iner insan yalnız başına
ıssız bir yere

orası belki de bir dağdır
deredir yada çok yüksek bir yerdir
uçurumdur

vesselam ıssızdır dedikya

uca gelir tam ömrün son nefesinde
titrer titrer ve öze gelir insan

hey hat sen ne kadar üzersen üz
tefekkürüm sende başlar sende biter

uçurumun ucunda da olsam
senden asla vaz geçmeyeceğim

şükrümden zerre kadar eksiltmeyeceğim
daima öveceğim seveceğim
Allah diyeceğim.

koyma kimseyi ve beni zorda yarabb
yükleme sırtıma evhamı vesveseyi
günün zilletinden
gecenin gamından sefaletinden
cehennemin şiddetinden
sana sığınırım.

Nuh COMBA