Rabia Ve Hüzün Şiiri - Veysi Atmaca

Beyaz bir kelebek uçuyor içimden
Düşsel bir yalnızlık düşüyor gönlüme
Ve yokluğun şimşekler çakıyor beynimde

Sensizliğin sessiz yalnızlığının gölgesindeyim
Çaresizliğin öldürücü çığlığı uğulduyor
Sen varsın hissediyorum ama dokunamıyorum

Uzaksın biliyorum tutamasın ellerimden
Üşüyorum üşüsem de saramasın beni derinden
Ölüme düşeyazdım ölüyorum yar hasretinden
Uzaksın biliyorum tutamasın ellerimden

Ruhumun ıssız vadilerinde açmıyor sensiz güller
Öyle suskun öyle kinci öyle soğuk ki geceler
Gözlerim kan çanağı sensiz kör olacak bu gözler

Her hayalimin merkezinde sen varsın
Nereye kaçsam boş sen hep karşımdasın
Ben ada sen okyanus her yerden kuşatmışsın

Hain bir ateş düşmüş hayallerimin içine
Oysa kurmuştuk onları beraber biz seninle
Beni bırakıp gittin bilmediğim yerlere

Bilmiyorum bu kadar çekecek ne yaptım
Seni sevmekten başka ne ki günahım
Bu hicran bitecek mi olacak mı vuslatım
20 HAZİRAN 2004