Rabia Sultan.....

Rabia Sultan veli,orucu çok tutardı,
Öyle oldu bir defa,yiyecek bulamadı,
Geçti bir hafta hemen,açlık arttı iyice,
Böylece ediyordu,eziyeti nefsine.

Geldi kapıda biri,bir tepsi yemek elde,
Aldı hemen yemeği,koydular bir sedire,
Mum aldı içeriden,baktı yemek dökülmüş,
Bardak alırken,yanan mumuda sönmüş.

İçecekken suyunu,bardak düşüp kırıldı,
Ya Rabbi bağışla sen,ben acizim zavallı,
Derinden çekti bir ah,yanacaktı ev sanki,
Beni imtihan etme,sabredemem vallahi.

Hatiften bir ses geldi,vereyim hep nimeti,
Kaldırayım Rabia,üzerinden dertleri,
Bu dertler sıkıntılar,bulunmaz dünya ile,
Kullar ancak sabredip,girer elbet cennete.

İşitti Haktan sözü,dua etti Rabia,
Beni kendinle eyle,meşğul eyle yolunda,
Koru beni Ya Rabbi,fena olan işlerden,
Ayağı ekimi çek,kötüye giden yerden.

Bıraktılar Rabia,artık dünya işini,
Bu son namazım deyip,kıldılar namazını,
Giderdi gece gündüz, Hakkın yolunda,
Dua etti her zaman,meşgul et Kuranınla.

16.10.2014//KIRIKKALE