Rabia Şiiri - Hasibe Cavaç

Sen Adeviye’de yaralı bir kuş
Ben topçu kışlasında kuruyan huş
Sen korlar içinde can veren şehit
Ben kanlı sahneye her zaman şahit

Sen sonsuz cihana haykıran gür ses
Ben fani dünyama cılız bir nefes
Sen şehit tahtında kutlu bir nefer
Ben kara bahtıma sönük bir fener

Sen dört kitaptan yayılan nur selam
Ben birkaç şiirden sayılan kelam
Sen güçlü ruhunla ne kadar hürsün
Ben bitkin halimle ne kadar zül’üm

Sen dimdik başınla Arş'ı titreten
Ben eğik başımla arzı inciten
Sen cennet yurdunda yer belirleyen
Ben dünya çağımda zor ilerleyen

Sen rahmetle sulanan tomurcuk gül
Ben çileye kurban bir garip bülbül
Sen şehadetinle Hak’ka adanan
Ben sonu meçhul ölümle budanan..